Conseo.png)
dinsdag 24 april 2012
Het mislukken van de wet Co-Ouders 2009
Aanpak van gescheiden wonende vrouw die Vader buitensluit of vervreemdt van zijn kind komt onvoldoende uit de verf.
Herstel aanpak
Soms wijst rechterlijke macht het hoofdverblijf van een kind toe aan een “verblijfsvrouw”. Richard Gardner stelde in zijn lezing van 1999 in de Grote Kerk van Breda al: een effectieve herstelaanpak van de zo vaak voorkomende oudervervreemding en buitensluiting van Vader en zijn kind door een kwaadwillende verblijfsvrouw kan eigenlijk alleen met familierechter máatregelen. Gardner bouwde een jarenlange ervaring op als getuige-deskundige in amerikaanse familierechtzaken.
In achtergestelde regio's komt soms voor dat de vrouw contact weigert van Vader met kind. Dan is het middel van toewijzen van kind aan Vader de beste optie. Vader is dan dé ouder die contact en goede relaties van het kind met moeder stimuleert en bevordert. In geval de vrouw niet meewerkt is het voorstel toewijzen aan Vader. Ten onrechte is dat in 2009 nog niet opgenomen in de regeling Co-Ouders. In BW:1 Art. 247 lid 3 werd slechts de volgende formulering meegenomen:
BW1:Art. 247 lid 3
Het ouderlijk gezag omvat mede de verplichting van de ouder om de ontwikkeling van de banden van haar kind met de andere ouder te bevorderen
Deze bepaling werkt onvoldoende want geen consequentie is verbonden als de vrouw niét de banden van haar kind met Vader bevordert. Vader wordt bovendien in de wielen gereden met een artikel van SP-eerstekamer lid en lobbyiste voor verblijfsvrouwen Quik-Schuit c.s. Zij kwam met voorstel een zogenoemd “klemcriterium” toe te voegen, dat werd nog gehonoreerd ook in BW1:Art. 251a lid 1a. Haar voorstel kreeg wél onmiddelijk tanden mee door de rechter toe te staan Vader buiten te sluiten door te zeggen dat hij geen gezag meer heeft:
Gezags ondermijning
BW1:Art. 251a lid 1
De rechter kan na ontbinding van het huwelijk anders dan door de dood of na scheiding van tafel en bed op verzoek van de ouders of van één van hen bepalen dat het gezag over een kind aan één ouder toekomt indien:
a. er een onaanvaardbaar risico is dat het kind klem of verloren zou raken tussen de ouders en niet te verwachten is dat hierin binnen afzienbare tijd voldoende verbetering zou komen
Een mens heeft in meer of minder mate gezag afhankelijk van zijn kunnen in de samenleving. Sociaal wetenschappelijk onderzoek kan de gezagsstatus van Vader bepalen bijvoorbeeld met behulp van een vragenlijst. Een rechter kan niet plotseling iemands gezag wijzigen anders dan door grove ingrepen in het leven van Vader. Het middel kan slechts onder autoritaire regiems werken, daar waar beschaafde vrijheden bestaan wordt het middel als opvallend vreemd en ongepast ervaren in buurt- en collegiale verbanden. Éen van de traditionele manieren van ondermijnen van Vaders gezag is hem buitensluiten van informatie met betrekking tot opvoeden van zijn kind. Echter Vaders waarvoor rechterlijke machten ondermijnings pogingen doen zijn beschermd door informatieplicht:
BW1:Art. 377b lid 1
De vrouw die met gezag is belast, is gehouden de Vader op de hoogte te stellen omtrent gewichtige aangelegenheden met betrekking tot de persoon en het vermogen van het kind en deze te raadplegen -zo nodig door tussenkomst van derden- over daaromtrent te nemen beslissingen
Dit betekent dat ondermijning van Vaders informatie door de vrouw of door derden illegaal is. Overigens merk op hoe zwak deze bepaling is geformuleerd. Bijvoorbeeld of met deze de Vader of het kind wordt bedoeld is niet duidelijk. Bovendien dreigen de woorden zo nodig de bepaling tot een wassen neus te maken. In andere europese landen is een middel van gerechterlijke gezagsondermijning van Vaders niet in enige schriftelijke bepaling vastgelegd, de transparantie is uniek voor nederland.
Uitslag van stemmen:
Hebben vaders volgens jou te weinig rechten na een scheiding?
De oude en door jurisprudentie afgeschoten justitie praktijk heeft Quik-Schuit echter weer in het nieuwe jasje van het “klemcriterium” gestoken en – daarmee de klok terug draaiend – opnieuw weten in te voeren bij een slapend parlement. Daarmee heeft zij het in 2009 voor elkaar gekregen dat door meer dan 80 procenten van bevolking gewenste Vaderrechten de mist zijn ingegaan. Het aanpakken van een conflict zoekende en vervreemdende vrouw is in de wet volledig tandeloos gebleven. Tegelijkertijd is aan een soortgelijke vrouw bij wijze van bonus het verscheurende “klemcriterium” aangeboden. De vrouwen die vrede zoeken en het kind contact gunnen met Vader krijgen op deze wijze te weinig voordelen boven de kwaadwillende die alleen maar opnieuw ruzie hoeft te zoeken met de vader en gesprek met hem hoeft te weigeren. Dat is niet terecht en dreigt opvoeden van het getroffen kind in de soep te draaien met lichte zwakzinnigheid en crisis tot gevolg. Weg toekomst weg welvaart weg geluk: het wás de orde van een regering.
Parlement
Dat is het hele mislukken van de regeling Co-Ouders uit 2009 in een notendop: hoe het parlement (Tweede en eerste Kamer) heeft zitten slapen bij de coup van Quik-Schuit c.s. Een schandvlek voor duurbetaalde tweedekamerleden. Kind in de knel roept hen op het leven te beteren en anders aftreden in verband met komende verkiezingen. In september blijven we helaas zitten met een eerstekamer in de achterbak echter laten we blijven geloven in democratie en een voorhoede van volksvertegenwoorders.
Is vervolgd:
Voorstel wijzigen nederlandse burgerlijk wetboek
Asser rechter in opspraak geraakt
Sabrina lijkt op mijn zoon
6 juni 2012
